Lateinische Texte zur Mettener Lokalgeschichte
|
Lateinische Texte zur Mettener Lokalgeschichte
|
|
Dum Ludovicus enim Caesar sublatus ad arces
Cessisset superas, ad pia regna Dei:
Impiumque sibi iam Carolus ipse Boemus
Sumeret, a latio praesule nempe datum:
Saepe inter Boios pugnatum est atque Boemos,
Utraque gens siquidem sceptra petebat adhuc.
Strubingensis erat tum seu Capitaneus urbis
Consul sive potens Eccius, acer homo:
Iusticia nulli, nulli pietate secundus:
Huic bellator erat filius, ense potens.
Finibus egressi patriis iccirco Boemi
Dum late Boios depopulantur agros:
Milite cum multo gnatum pater Eccius armans
Hostiles contra mittit ab urbe manus:
Verum hac lege data, temere ne pugnet. bonestum
Etsi victorem se fore posse putet:
Nam caput esse rei, cunctari et vincere sensim
Carpendo vires hostis et arma trucis.
Egreditur iuvenis magna stipante caterva
Egreditur patrio milite cinctus eques:
Ventum erat ad Chambum et pene ad nemus usque Boemum
Qua grassabatur barbara parte cohors
Illic pugnatum est, et multo sanguine utrimque
Sed Bavari plures occubuere tamen.
Etqui nuper erat tumidum progressus in hostem
Acer ovansque, fuga ad tecta paterna redit.
Non tulit hoc genitor, cives periisse, sibique
Degeneri gnatum consuluisse fuga
Relliquias omnes lugentis convocat urbis
Commemorat gnati dedecus ipse sui.
Quod patris impium male comtempsisset. et urbem
Orbasset multis civibus egregiis:
Ipse fuga, belli princeps, elapsus inerti
Seruasset vitam solus ab hoste suam.
Mox etiam media conscendit in urbe Tribunal
Inspectante foro carnificemque vocat
Huic gnatum iratus tradit, gladioque feriri
Praecipit eiusdem percutiente caput.
Exclamat iuvenis, pater ah miserere precantis,
Parce mihi, quod te filius oro tuus.
Te per ego immensum veri genitoris amorem
Testor, ut ignoscas crimina prima mihi:
Crimina si tamen hec potius quam errata vocanda
Sunt pater, ah tege tu hec quaeso favore tuo.
Forsitan in fatis fuit, hac a clade redirem
Solus ut, a superis sum tibi missus ego
Ne mea fata gemens et tu pater optime mortem
Lugeres aequo tardius ire tibi.
Ergo mei miserere pater, miserere dolentis
Qui tibi me toto pectore subiicio.
Teque memento mihi divinitus esse parentem
Factum, ut propicius me placidusque tegas.
Dixerat hec iuvenis, Pater ut Marpaesia cautes
Restat, et a coepto pernegat ire suo:
Non tibi nunc genitor, non sum pater amplius: aequus
Sed iudex hodie sum tibi, tristis ait.
Dum patris imperium faciebas, filius olim
Charus eras, nunc nec filius es nec eris.
Vade igitur, vitamque Deo nunc redde parenti
A quo salvam olim rursus habebis eam
Carnificique simul, faceret quae iura iuberent
Innuit. is rigido decutit ense caput.
Labitur infoelix iuvenis, Pater illico surgit
Et gladium arripiens talia verba facit.
Iste mihi testis cruor est, erit atque quod aequus
Et iustus iudex Eccius ipse fui.
Haec dicens, gladium stillantem et utrinque cruentum
Abstersit tunica protinus, atque resert.
Hunc, dum vita mihi fuerit, gestabo cruorem
Atque mei gnati sic memor esse volo.
Unde boni agnoscant me non tantum modo gnatis
Sed magis egregiis civibus esse patrem.
Utque meo exemplo discant esse omnibus aequi
Quicunque officium iudicis illud habent.
Discat et hoc ipso ex facto lasciva iuventus
Frenare affectus nocte dieque suos:
Et parere senum monitis, parere parentum
Vocibus, imperiis consiliisque piis.
Haec ubi dixit, humo corpus iubet ordine tolli
Ad templumque tuum hoc Carole magne vehi
Progenies ubi tota cubat, materque paterque
Atque ex hac omnes posteritate sati.
Commendatur adhuc Romanus Manlius ille
Qui similis facti nomine nomen habet.
Quidni Germanum nos laudaremus, eadem
Qui virtute potens conspicuusque fuit?
 St.-Michaels-Gymnasium
Mettenmetten_gym@degnet.de |